Als Frank Sinatra er schuld aan had dat hij een gangster werd genoemd, dan waren Mario Puzo en zijn boek "The Godfather" de hoofdschuldigen. Gepubliceerd in 1969 was het werk een bestseller, die meer dan een jaar op de bestsellerlijst in de Verenigde Staten bleef staan.

Dit literaire fenomeen leverde de auteur een waardevol salaris op van Paramount om het werk te verfilmen. Het resultaat was, zoals we weten, een van de meest geprezen en bekeken films uit de geschiedenis. Maar laten we ons beperken tot het deel waarin de zanger Sinatra in dit alles past.

Op een bepaald moment in "The Godfather" besluit Don Corleone om de carrière van Johnny Fontane te helpen, een bevriende muzikant van de maffiafamilie die een kans wilde om in een Hollywoodproductie te spelen.

Deze boog leidt niet alleen tot een van de meest herinnerde zinnen van de film - "I'm going to make him an offer he can't refuse" - maar uiteindelijk ook tot de beroemde scène waarin de producent van de film wakker wordt met een afgehakt paardenhoofd op zijn bed.

Voor velen waren zowel boek als film bijna een bekentenis van Mario Puzo dat Frank Sinatra banden had met de maffia, aangezien de zanger - de zoon van twee Italiaanse immigranten en van eenvoudige komaf - in 1953 op vreemde wijze werd gecast in een belangrijke rol in de speelfilm "One Step Away from Eternity", die hem een Oscar voor Beste Bijrol opleverde en zijn carrière redde.stond toen op een laag pitje.

Feit van fictie scheiden. De rol kreeg de zanger veel meer voor zijn aandrang, talent en een "merkwaardige vriendschap" - lees liefdesrelatie - met Ava Gardner, de vrouw van regisseur Fred Zinneman, dan voor zijn vriendschap met de maffia.

Bovendien was hij Italiaans en leek hij fysiek meer op het personage waarin hij was gecast, in tegenstelling tot Eli Wallach - de lelijke uit "Three Men in Conflict (1966)" - die Joods was en minder leek op de rol waarin hij was gecast.

Dit alles wordt verteld in de biografie van "His Way" uit 1983 en bevestigd door degenen die betrokken waren bij de productie. Met andere woorden, het fictieve verhaal van Johnny Fontane is geen perfecte weergave van wat er in het echte leven gebeurde. Maar, dat verhaal buiten beschouwing gelaten, ja, Frank Sinatra had connecties met de Italiaanse maffia. En niet weinig daarvan.

Naar gevaarlijke verbindingen

Kijk eens naar de foto hierboven, die is genomen in de kleedkamer van een New Yorks theater in 1976.

Van links naar rechts hebben we "Big Paul Castellano", Gregory de Palma, Frank Sinatra, Thomas Marson, Don Carlo Gambino , Jimmy "The Weasel" Fratiano, Salvatore Spatola. Zittend zijn Joseph Gambino en Richard "Nerves" Fusco. Allen - met uitzondering van Frank - waren maffiosi.

Een bijzonder hoogtepunt is Don Gambino, vijfde van links naar rechts, die door velen wordt beschouwd als een van de beroemdste gangsters uit de geschiedenis.

Enkele jaren daarvoor, in de jaren twintig, groeide de jonge Francis Albert Sinatra op in de staat New Jersey. Als zoon van Italiaanse immigranten groeide de zanger op in de jaren van het alcoholverbod en de Amerikaanse depressie: de combinatie waaruit de gouden jaren van de Italiaanse maffia voortkwamen. Geboren waar hij was, was het voor Frank onmogelijk om niet in aanraking te komen met de georganiseerde misdaad.

Om te "helpen", runde Sinatra's vader, Marty, een illegale bar die bezocht werd door maffia grootheden als Meyer Lansky, Bugsy Siegel, Dutch Schultz en Lucky Luciano, allen geboren in hetzelfde Siciliaanse dorp als Frank's grootvader. Om aan drank te komen voor de bar, deed Frank's voorvader kleine bezorgtaken voor de maffia. Dominick Garaventa en Lawrence Garaventa, ooms vanSinatra had ook banden met de Italiaanse maffia en beiden werden gearresteerd na deelname aan een schietpartij.

Opgegroeid tussen gangsters, pleegde de jonge Sinatra verschillende kleine diefstallen en werd hij van school gestuurd voordat hij de middelbare school afmaakte. Midden in zijn moeilijke jeugd ontmoette hij het werk van Nat King Cole in een club op 52nd Street in New York en kreeg hij zin in jazz.

Hij liet al snel zien dat hij talent had voor muziek, maar het enige wat ontbrak was wat hulp om zijn werk te promoten.

De gangsters hielpen Frank Sinatra aan zijn eerste baan als zanger in de Rustic Cabin, een clandestiene nachtclub waar getrouwde mannen naartoe gingen om prostituees of hun minnaressen te ontmoeten. Nadat hij had bewezen een getalenteerde muzikant te zijn, slaagden de gangsters Willie Moretti en Frank Costello erin de zanger enkele optredens te bezorgen in de jaren 1930.

Deze informatie werd niet alleen bevestigd door Sinatra, maar ook door een reeks FBI-documenten over hem, die een vermelding verdienen. In de loop der jaren trokken Sinatra's vriendschappen de aandacht van J. Edgar Hoover, hoofd van de FBI, die zijn agenten vroeg een onderzoek in te stellen naar Franks relaties met mogelijke criminelen.

Het resultaat hiervan was een rapport van meer dan 2400 pagina's dat pas in de afgelopen tien jaar openbaar is gemaakt en dat voor eens en altijd de schijn van een goede vent die Frank aan het publiek heeft doorgegeven, ongedaan maakt.

"Ik deed het op mijn manier"

In 1942 besloot Sinatra de band van Tommy Dorsey, bij wie hij twee jaar had gezongen, te verlaten. Uiteindelijk tekende hij een contract waarbij hij een deel van de winst uit zijn solocarrière aan de maestro zou doorgeven. Toen zijn roem een hoge vlucht nam, had Frank spijt van het contract. Er was alleen een bezoekje van zijn Italiaanse vrienden voor nodig en niemand was hem meer iets schuldig.

Het gerucht ging dat twee beruchte gangsters - Joe Fischetti en Sam Giancana, die de grote baas van de georganiseerde misdaad in Chicago zou worden - waren aangesteld om de carrière en de belangen van de kunstenaar te behartigen.

In ruil voor de gunsten die hij kreeg, trad de zanger op in casino's en nachtclubs van de maffia, en reisde soms zelfs naar het buitenland om criminelen te ontmoeten. Het meest beruchte bezoek was een keer dat hij Lucky Luciano - die uit de VS was verbannen - in Cuba ging opzoeken, tijdens een evenement waar een groot deel van de crème de la crème van de maffia uit die tijd bijeenkwam.

Een ander berucht moment werd verteld door komiek Jerry Lewis (foto boven), die destijds goed bevriend was met de zanger. Volgens hem vervoerde Sinatra bij verschillende gelegenheden ook geld voor gangsters.

Bij aankomst op de luchthaven van New York werd hij eens aangehouden bij de douane met een koffer die 3 miljoen dollar bevatte. Hij ontsnapte alleen omdat een menigte zich om hem heen verzamelde en de inspecteur uiteindelijk opgaf de koffer te doorzoeken.

Sinatra kwam nog het dichtst in de problemen door zijn vriendschappen toen een Amerikaanse senaatscommissie hem opriep om te getuigen over zijn gevaarlijke vriendschappen. Ondanks verschillende foto's waarop de zanger te zien is naast criminele bazen bij de meest uiteenlopende gelegenheden - zwembaden, bars, in nachtclubs omringd door vrouwen - ontkende Frank dat hij een hechte band had met de boosdoeners.beweerde dat al het bewijs slechts een reeks van toevalligheden was.

Het is ook vermeldenswaard dat de zanger meer dan eens diverse politici heeft geholpen fondsen te werven voor hun verkiezingen. Er gaan geruchten dat dit de formule van de maffia was om nauwere banden te creëren met de mannen in Washington, maar we zullen misschien nooit weten of dit waar is of niet.

Wat we wel kunnen zeggen is dat Sinatra's verhaal een van de weinige gevallen is waarin de werkelijkheid fantastischer weet te zijn dan fictie. Mario Puzzo en Johnny Fontane zijn klein vergeleken met de gevaarlijke connecties die Frank werkelijk had met de maffia.

Bronnen:

1. De gangster die Frank Sinatra het meest bewonderde werd afgeslacht - zijn hoofd uit elkaar geblazen door een kogel: De gevaarlijke flirt van de zanger met de maffia
2. Het gekke verhaal van Frank Sinatra die een week lang in een club speelde omdat de maffiabaas van Chicago kwaad was op JFK.
3. Frank Sinatra biografie linkt zanger aan maffia
4. Sinatra en de maffia
5. Chicago maffiabaas liet Sinatra zingen
6. De zanger die te veel wist